Sentiero del viandante – szlak nad jeziorem Como

Drukuj

Jezioro Como to jedno z moich ulubionych miejsc we Włoszech, w tym roku wróciłam tam już drugi raz. 4 lata temu zwiedzałam je pod kątem miast i miasteczek – urokliwych, zachwycających. Wszystkie sa opisane w zbiorczym poście o tym co zobaczyć nad jeziorem Como. W tym roku postanowiliśmy zobaczyć Como nieco z góry – a mianowicie z Alp, które rozpościerają się wokół. Wybraliśmy wschodnie wybrzeże i przeszliśmy część Sentiero del viandante – szlak nad jeziorem Como, który zachwyca na każdym kroku! Poniżej kilka informacji i zdjęć – jeżeli macie ochotę na Instagramie zobaczycie filmik z naszej wyprawy.

Sentiero del viandante – co to za szlak?

Szlak Sentiero del viandante – czyli szlak wędrowca. To wspaniała trasa, która ma około 45 m i biegnie wzdłuż wschodniego wybrzeża jeziora Como – od Lecco do Sorico, prowadząc przez dawną trasę wydeptaną przez muły. Najlepiej podzielić ją na 3-4 dni, żeby mieć czas zachwycać się widokami. W planowaniu trasy pomoże Wam strona La vie del viandante, gdzie znajdziecie opis każdego odcinka oraz mapkę. Można również pobrać aplikację, ale nam za bardzo nie działała.

Niektórzy historycy uważają, że szlak ten powstał już w czasach imperium rzymskiego, pomimo że nie ma charakterystycznych struktur. Istnieją również dowody, że był on używany przez wędrowców i pielgrzymów – w 15 wieku, kiedy ten region zaatakowała plaga, trasa ta była sugerowana jako alternatywna dla pielgrzymów podążających z Bellinzona do Rzymu. Z czasem otrzymywała ona różne nazwy, w 18 wieku zwana była Via Regia lub Ducale – była niezwykle ważna jako droga łącznikowa między Mediolanem a Valtelliną. Funkcjonowała aż do 19 wieku, kiedy to wybudowano nową drogę wiodącą z Colico do Lecco. Od tego momentu, stara droga została niemalże zapomniana – aż do 1992r., kiedy została zrewitalizowana jako szlak turystyczny.

My na tę trase mogliśmy przeznaczyc tylko 2 dni, ze względu na pogodę, która płatała nam figle. Zrobiliśmy 33 km ze szlaku ( a w praktyce ponad 40 km, bo trochę się pogubiliśmy). Przeszliśmy fragment z Colico do Lierny. Pierwszego dnia szliśmy z Colico do Bellano, drugiego z Bellano do Lierny, wybierając trudniejszy wariant na odcinku Varenna – Lierna. I było warto!

Jak znaleźć szlak i go nie zgubić?

Czasami to bardzo łatwe, ale mozna sie pogubić, zwłaszcza na początku. My startowaliśmy z Colico, najpierw korzystaąc z krótkiego opisu tego etapu na stronie Le vie del viandante. Potem zauważyliśmy, że droga na szlak oznaczona jest małymi strzałkami na lampach i słupach – więc trzeba być spostrzegawczym! Kiedy zniknęły, a pojawiły sie biało – czerwone oznaczenia, myśleliśmy, że to to – spoiler alert. To nie było to 🙂 Nadrobiliśmy prawie 2 godziny wspinając się nieświadomie na jakąs górę, aż w końcu popatrzelismy na mapkę na stronie i uznaliśmy, że chyba źle idziemy. Otóż – należy szukać pomarańczowych oznaczeń. Zwykle wyglądaja one tak, jak na zdjęciu. Warto byc czujnym, bo szlak lubi gdzieś niespodziewanie skręcić, a znak się ukryć. Czasami trochę ich brakuje i wtedy można posiłkować sie opisami i mapką ze strony.

Odcinek Colico – Bellano

Wyruszyliśmy z Colico, gdzie dojechaliśmy pociągiem z Lecco. Od wyjścia ze stacji kierowaliśmy się wskazówkami zawartymi na stronie, aż w końcu znaleźliśmy magiczne niebieskie strzałki. Droga już jest piękna! Pnie się w górę wioski i odkrywa coraz to piękniejsze widoki. Na stronie ten odcinek jest podzielony na 3:

• z Colico do Dorio – 9,5 km, ok. 3 godziny, 470 m w górę i 457 m w dół
• z Dorio do Dervio – 3,9 km, ok. 1 godzina, 175 m w górę, 187 m w dół
• z Dervio do Bellano – 4,8 km, ok. 1,5 godziny, 250 m w górę, 237 m w dół.

Nam zajęło to ok 7 godzin przez nasze pogubienie się na początku 🙂

Na trasie z Colico do Dervio miniecie cudowne okno na Como – wygląda naprawdę bajkowo!

Warto zaopatrzyć się we własny prowiant, bo punktów widokowych, w których chce się przystanąć i coś zjeść nie brakuje. Z kolei na tym odcinku praktycznie w ogóle nie schodzimy do miasteczek, w których moglibyśmy coś zjeść. Nie trzeba obawiać się o wodę – źródełka z kranikami pojawiają się bardzo często.

Jeżeli bardzo będziecie chcieli coś przekąsić „na mieście” to Waszą szansą jest Corenno Plinio. Szlak zachacza o to miasteczko akurat przy jakiejść restauracji (my tam jednak nie jedliśmy). Warto trochę nadrobić drogi i zejść tym średniowiecznym miasteczkiem w stronę plaży. Samo pomoczenie nóg w tym upale na maksa orzeźwia, a samo miasto jest bardzo urokliwe!

Idąć dalej mijamy jeszcze kilka wiosek i kościołów z punktami widokowymi. Goni nas jednak czas i godzina, na którą byliśmy umówieni w Lecco ze znajomymi na kolację. Przed kolejnym dniem podróży mamy 1 deszczowy dzień przerwy, po czym wracamy tam, gdzie skończyliśmy – czyli do Bellano.

Odcinek z Bellano do Lierny – czyli jeden z najpiękniejszych widoków w naszym życiu

Odcinek z Bellano do Lierny krył w sobie wiele niespodzianek i jeden z najpiekniejszych widoków w naszym życiu! Podzielony jest na dwa odcinki, przy czym w ostatnim macie do wyboru wariant łatwiejszy lub trudniejszy. Wiadomo – my wybraliśmy ten trudniejszy. Łącznie zrobiliśmy zaledwie 15 km, ale aż 2161 km przewyższenia, 1075m w górę, i 1090 m w dół! Strona dzielo ten etap na 2 odcinki:

• z Bellano do Varenny – 4,8 km, około 1 godzina 40 minut, 371 m w górę i 247 m w dół
• z Varenny do Lierny – tutaj macie 2 warianty:
  • łatwiejszy, niższy: 8,5 km, około 3 godziny, 616 m w górę, 752 m w dół
  • trudniejszy, idący wyżej, wokół góry Monte Fopp: 9,7 km, około 3,5 godziny, 704 m w górę, 840 m w dół

Nie wiemy jak wygląda łatwiejszy wariant, ale uwierzcie mi, warto przemęczyć się z tym połozonym wyżej, bo widoki to wynagradzają!

Odcinek do Varenny jest bardzo prosty, dobry na rozpoczęcie dnia – i urokliwy.

Potem robi się coraz piękniej, aż w końcu chowamy się w lesie wspinając się non-stop jakieś 2 godziny ponad 700m w górę. bez przerwy, bezlitośnie, bez żadnego wypłaszczenia, w 30-stopniowym upale, zatsanawiając się, kiedy to się skończy. Na szczęście co jakiś czas pojawia sie nieziemski widok, który wynagradza nam te cierpienia.

Kiedy dochodzimy na „szczyt” (bo w sumie nie wchodzimy na sam szczyt góry Monte Fopp, a ją obchodzimy)…nie widzimy nic 🙂 Nie widać jeziora, a góry po drugiej stronie. Pojawiają się domy, łaki, lasy i generalnie czujemy się, jakbyśmy byli gdzieś w polskich górach na początku szlaku, a nie na 1000 m.n.p.

W tym momencie trochę się zastanawiamy, czy może ten niższy wariant byłby ładniejszy. jesteśmy też głodni, ale żeby coś zjeść moim warunkiem jest nieziemski punkt widokowy (w końcu wczesniej takie mijalismy!). Nagle pojawia się źródełko – przez cały ten odcinek wyższą opcją nie było żadnego – i podczas nalewania okazuje się, że w camelbagu zostały nam 2 łyki wody, więc w ostatniej chwili! Zaraz za żródełkiem widze kapliczę St. Pietr, a za nią …najpiękniejszy punkt widokowy ever! Zdjęcie kompletnie tego nie oddaje, zajrzyjcie po filmy na moich wyróżnionych stories na Instagramie – ale na żywo to jest plus milion to odzuć i emocji! Oboje się popłakalismy ze wzruszenia i spędzilismy tam chyba ze 40 minut.

Potem trzeba było zejść w dół, na początku droga była łagodna. Szybko zrobiło się stromo, schodzi się około 1,5 godziny po kamieniach. Wciąż jednak wiadomo, że było warto, bo takich widoków się nie zapomina!

W Liernie mamy wybór – iść dalej i skończyć po 21 czy poświęcić ten czas na pływanie. Wygrało pływanie, które po tym dniu było takim cudownym wybawieniem! Skończylismy winkiem pitym na plaży w Liernie i pyszną kolacją w Lecco.

Pominęlismy odcinek z Sorico do Colico, który podobno jest mało ciekawy i nie zdążylismy skończyć szlaku. Podobno jednak ten odcinek, który zrobiliśmy jest najciekawszy. Nasz szlak Sentiero del viandante absolutnie zachwycił. Jeżeli tylko lubicie chodzić po górach i macie nad Como trochę czasu – naprawdę warto! Mnie to jezioro podobało się nawet bardziej z góry niż z dołu 🙂

Jeżeli macie jakiekolwiek potania, piszcie w komentarzach!